Opening speech from the Communist Party Greece

Opening speech by Dimitris Koutsoumbas, GS of the CC of the KKE, at the hybrid meeting of the European Communist Action in Berlin on “80 years since the Great Anti-fascist Victory of the Peoples.  Its conclusions and significance today” 

 

Dear comrades,

Exactly 80 years ago, here in this city, in Berlin, the Red Flag flew, the banner of the first socialist state, the Soviet Union, which had been raised triumphantly in the Reichstag on 1 May 1945, marking the defeat of the so-called “invincible armies of the Nazi German state”. Germany surrendered unconditionally at dawn on 9 May 1945.

The KKE honours all those who fought and gave their lives for the defeat of fascism and the imperialist Axis of states that constituted it at that time.

We honour and defend from blatant distortion the enormous contribution of the Union of Soviet Socialist Republics (USSR) and the Red Army, which bore the brunt of the war, as well as the Communist Parties all over the world, which led the national liberation and anti-imperialist struggles. The KKE is proud to have been the inspiration, organizer and lifeblood of the great National Liberation Front (EAM).

The victory of the Soviet Union over Nazi Germany and its allies was achieved thanks to:

• The role of the Soviet workers’ power in creating and organizing the defensive shield of the Soviet Union.
• The advantages of the socialization of the means of production and the central planning of the economy.
• The leading role of the masses, with the working class at the forefront.
• The role of the Communist Party as the revolutionary vanguard of the working class.

All this is a huge historical lesson for the present and future of the revolutionary movement.

The salvation of the Soviet Union would not have been possible if, in the 20 years after the end of the civil war that followed the October Revolution, it had not covered an enormous distance on the road of consciously planned socio-economic and cultural development, of socialist construction.

The Soviet epic is a legacy for all those who struggle to establish socialism-communism. It does not belong to governments like Putin’s, pillars of Russian imperialism, who use 9 May to ideologically reinforce the capitalist restoration in the USSR, appropriating the sacrifices of millions of communist men and women and concealing who created the Soviet achievement and for what reasons.

On the other hand, the bourgeois classes of the countries of Euro-Atlantic imperialism, NATO, and the EU, which are currently clashing with the Russian capitalists on Ukrainian soil over mineral resources, energy, pipelines, fertile land, market shares, etc., are trying to equate the USSR with today’s bourgeois Russia, which is their own creation. Thus, they are trying to erase 9 May 1945 from memory, distort its content and reverse the historical truth by invoking the Russian invasion in Ukraine. However, their frenzy during the last three years of the war cannot hide the fact that they were already on this path, because the defamation of the USSR, the Red Army, and the partisan movements has been a part of their anti-communist and anti-socialist propaganda for years. Thus, they try to conceal the organic connection between the monstrosity of Nazism - fascism and monopoly capitalism and the great responsibility of all bourgeois —liberal and social-democratic— parties. This deliberate dirty campaign is spearheaded by the capitalist union of European countries, the reactionary European Union, which before the war went ahead to rename 9 May as “Europe Day”!

Dear comrades,

The KKE studies its history and the history of the International Communist Movement. It draws necessary and useful conclusions, including on the causes, conditions, and consequences of the imperialist World War II.

Therefore, here at this timely event of the European Communist Action, I would like to briefly touch upon certain issues which, in the KKE’s view, are related to the current ideological and political tasks of the Communist Parties, in the current conditions of intensified inter-imperialist contradictions and the attempt of the bourgeois classes to ideologically co-opt the peoples into their plans.

FIRST: Fascism emerges from the bowels of the capitalist system and is not merely the result of a form of management, such as neo-liberal policies, as the opportunist and social-democratic forces of Europe claim. It is a “disease” of the capitalist system and must be fought as such. It is one of the forms used by the monopolies to exercise power. It also defends capitalist ownership of the means of production, the exploitation of man by man. Particularly under the conditions of capitalist crisis, poverty, unemployment and the decay of the bourgeois ruling parties, the bourgeoisie utilizes the Nazi parties in various ways as a bulwark to serve its interests. It utilizes Nazi–fascist activity, which, with its extreme nationalism and alleged “solidarity”, casts a net over the popular forces, the unemployed, the ruined petty-bourgeois strata and co-opts them.

That is why the KKE, with more than a century of experience, struggles, and sacrifices for the people and socialism, emphasizes the need for a stable ideological and political front against any form of dictatorship of capital, such as Nazism and fascism. It underlines that fascism was never really an opponent of capitalism, but rather an expression of it. It underlines the relevance of what the great German communist thinker Bertolt Brecht wrote: “Fascism can only be resisted as capitalism, as the most naked, brazen, offensive, and deceitful form of capitalism. How does someone propose to speak the truth about fascism, to which he is opposed, if he does not propose to speak out against capitalism, which produces it?”

SECOND: The “matrix” of World War I is the same as the matrix of World War II, and of the wars that have taken place in Ukraine and the Middle East in the decades between the end of World War II and today. And this “matrix” is the capitalist relations of production, the capitalist system in its imperialist stage. In this context, the bourgeois classes still utilize nationalist and even fascist forces in their war plans, as we see with the admirers of Bandera and the Azov Battalions in Ukraine, or with the “Ivan Ilyin Higher School of Politics”, named after the fascist philosopher, at a large state university in the Russian capital.

As has been known for many years, the efforts of the USSR to form an anti-Hitler front were in vain. Only when the tide turned in the World War II (after the Battle of Stalingrad) did Britain and the USA form an anti-Hitler alliance with the USSR. This alliance did not change the nature of the war. It remained imperialist. And it also remained unjust to many forces in the anti-Hitler alliance.

We believe that World War II was just only from the perspective of the USSR, which fought to defend the working class and socialist power, and from the perspective of the resistance movements, which fought against the fascist occupation for the survival and progress of their people.

For Britain, the USA and the forces that bear their own responsibility for the emergence and rise of fascism in Germany, the war was unjust and imperialist because it was aimed at preserving and expanding the role they had secured in the imperialist system thanks to their victory in World War I. For the other side, of course, the fascist Axis, the war was imperialist and unjust because it aimed to overturn the balance of power established after World War I. Both rival imperialist alliances competed equally to secure their profits and geopolitical interests. Both are guilty of grave crimes against humanity. For example, the fascist Axis was in the forefront of mass executions and purges, but the US and Britain bombed Dresden and used nuclear weapons in Hiroshima and Nagasaki, without any military necessity, only to warn the USSR and to impose their own political agenda on post-war developments.

For all the bourgeois forces that took part in World War II, it was an unjust war! This conclusion is particularly valuable today, as various bourgeois forces, from the Russian government, which claims to be fighting Ukrainian fascism, to the German Social Democracy, which claims to be fighting the racist, pro-fascist AFD, wrap themselves in the mantle of “anti-fascism”, trying to hide the real predatory objectives of the belligerent sides in the imperialist war being waged in Ukraine.

 

THIRD: Unfounded parallels are being drawn today, causing confusion, as new global conflicts arise.

For example, some are trying to draw comparisons between today's China and the USSR during World War II, although it is obvious that capitalist relations have long prevailed in China and that it is now competing with the USA for supremacy in the international imperialist system.

Others are reproducing the division of bourgeois states into “fascist” and “democratic”, which, in our view, is erroneous, and which appeared after the 7^th Congress of the Communist International (CI). We have assessed that the 7^th Congress of the CI, with its guidelines, completely separated the “power” of finance capital from the interests of industrial capital. Similarly, it completely separated the capitalist states into fascist and democratic states. As a result of this division, the alliance of the labour and communist movement with a section of the bourgeois forces and states was elevated to ideology, and class readiness against the opposing class was weakened.

Today, there are some within the international communist movement who use the term “fascist” to describe some of the strongest imperialist powers, such as the USA and the EU, which “export” fascism to other countries. Of course, after the election of Trump in the USA and his close contacts with the Russian leadership, the supporters of this false distinction are in a state of confusion.

In reality, dividing the states of the international imperialist system into those that are pro-fascist and warmongering and those that are not, hides the root cause of the emergence and strengthening of the fascist current, which lies in monopoly capitalism itself, even within each country. Furthermore, calls to form “anti-fascist fronts” in a classless direction, i.e., in alliances without social-class criteria, together with all “progressive and honest people”, are ultimately detrimental to the communist movement. The same applies to the various so-called “anti-fascist fora” and “anti-fascist internationals” supported by bourgeois government forces. This attitude disarms sections of the communist movement and the working class, leads them to abandon their historical mission and adopt a line of supposedly “purifying” imperialism from “fascist forces”. Basically, in the name of fighting fascism, this opens the slippery slope to collaboration with opportunism, social democracy and the bourgeoisie or sections of it in each country. It opens the way for siding with one imperialist or another, i.e.  the workers’ movement will find itself supporting certain imperialist forces in a regional or generalized war on the grounds that the others are “fascist”, thus putting the class, workers’, communist movement under a false flag.

 

FOURTH: Problems of ideological and strategic unity manifested themselves throughout the CI regarding the nature of the revolution, the nature of the coming war following the rise of fascism in Germany, and the attitude toward social democracy. The dissolution of the CI (May 1943), despite the problems of unity it had and regardless of whether it could have been maintained or not, deprived the International Communist Movement of both a centre and the potential to elaborate its revolutionary strategy in a coordinated way, so as to transform the struggle against imperialist war and foreign occupation into a struggle for power, which is a joint task of all CPs under national conditions.

 

FIFTH: The communist parties can use the vital space created by the intra-bourgeois and inter-imperialist contradictions to develop their activity only if they have a clear understanding of the common, anti-labour and anti-people nature of all bourgeois factions and imperialist alliances and do not deviate from the goal of the revolutionary overthrow of capitalist power. They must maintain their ideological, political and organizational independence. Otherwise, they will aggravate and perpetuate the division within the working class and its allies into opposing bourgeois and imperialist camps.

 

Dear comrades,

Concluding this brief introductory speech on behalf of the Communist Party of Greece, I would like to emphasize that our Party does not underestimate the current difficult conditions, the negative international correlation of forces or the crisis in the international communist movement. However, history teaches us that the peoples have the power to face the difficulties and the negative correlation of  forces, and they can emerge victorious! The outcome of the war 80 years ago was proof of this.

For those who today choose the path of compromise, the path of integration into the system, Lenin’s words in the newspaper “Iskra”, founded in 1900 while in political exile here in Germany [in Munich], should serve as a reminder: “From a spark the flame will flare up”, taken from a poem by the revolutionary Decembrist Alexander Odoevsky to Alexander Pushkin.

In the midst of the storm of the counterrevolution, imperialist wars, and capitalist crises,  we, the parties of the European Communist Action, are called upon today to preserve this spark, because the future of humanity is not capitalism, but the new world, socialism!

 

__________________

 

Вступительная речь Генсека ЦК КПГ Димитриса Куцумбаса на встрече  Европейского коммунистического действия в Берлине на тему: «80 лет Победы над фашизмом. Выводы и ее значение».

 

Наследниками советской эпопеи являются все те,
кто борется за установление социализма-коммунизма

 

Уважаемые товарищи,

Ровно 80 лет назад здесь, в Берлине, где мы находимся, стал развеваться Красный флаг — знамя первого социалистического государства - Советского Союза, который был победоносно водружен над Рейхстагом 1 мая 1945 года, что ознаменовало собой разгром считавшейся непобедимой армии нацистского германского государства. На рассвете 9 мая 1945 года Германия безоговорочно капитулировала.

КПГ чтит память всех тех, кто сражался и отдал свою жизнь за то, чтобы разгромить фашизм и империалистическую ось стран, которые его представляли в тот период.

Мы отдаем дань и выступаем против вопиющего искажения огромного вклада Союза Советских Социалистических Республик (СССР) и Красной Армии, вынесших на себе основную тяжесть войны. Также мы отдаем дань коммунистическим партиям всего мира, возглавившим национально-освободительную и антиимпериалистическую борьбу. КПГ гордится тем, что была вдохновителем, организатором и главным донором мощного национально-освободительного сопротивления ЭАМ нашего народа.

Победа Советского Союза над нацистской Германией и ее союзниками была достигнута благодаря:

• роли рабочей советской власти в создании и организации обороны Советского Союза;
• преимуществам, которые обеспечивают обобществление средств производства и централизованное планирование экономики;
• ведущей роли народных масс, где лидирующей силой является рабочий класс;
• роли Коммунистической партии как революционного рабочего авангарда.

Все это представляет собой огромный исторический урок для настоящего и будущего революционного движения.

Было бы невозможно сохранить Советский Союз, если бы он после завершения гражданской войны, последовавшей за Октябрьской революцией, всего лишь за 20 лет не проделал бы огромное расстояние на пути сознательного планового общественно-экономического и политического развития, на пути социалистического строительства. Наследниками советской эпопеи являются все те, кто борется за установление социализма-коммунизма. Это наследие не принадлежит правительствам, подобным путинскому, столпам сегодняшнего российского монополистического капитализма, которые используют 9 мая для идеологического прикрытия власти буржуазии, спекулируя на жертвах миллионов коммунистов, замалчивая то, кто и каким образом совершил этот  советский подвиг.

С другой стороны, буржуазные классы стран евроатлантического империализма, НАТО и ЕС, воюющие сегодня на территории Украины с российскими капиталистами за природные ресурсы, энергию, трубопроводы, плодородные земли, доли рынка и т.д., пытаются отождествить СССР с сегодняшней буржуазной Россией, которая является и их творением. Ссылаясь на российское вторжение на Украину, они пытаются стереть из памяти дату - 9 мая 1945 года, искажают ее содержание и выворачивают наизнанку историческую правду. Их приступ гнева в течение последних трех лет войны не может скрыть того факта, что они шли по этому пути и раньше, поскольку очернение СССР, Красной Армии и партизанского движения было и остается на протяжении многих лет составной частью их антикоммунистической - антисоциалистической пропаганды. Они стремятся скрыть органическую связь нацистского-фашистского чудовища с монополистическим капитализмом и огромную ответственность за это всех буржуазных — либеральных и социал-демократических — партий. В авангарде этой методичной грязной кампании находится капиталистический союз стран Европы, реакционный Европейский союз, который до войны переименовал 9 мая в «День Европы»!

Уважаемые товарищи,

КПГ изучает свою историю, историю международного коммунистического движения. Делает необходимые и полезные выводы, в том числе и о причинах, условиях и итогах Второй мировой империалистической войны.

Поэтому я хотел бы здесь, на столь актуальном мероприятии Европейского коммунистического действия, кратко остановиться на некоторых вопросах, которые, по мнению КПГ, связаны также с текущими идейно-политическими задачами коммунистических партий в сегодняшних условиях обострения межимпериалистических противоречий и попыток буржуазии идеологически подчинить народы своим планам.

Во-первых: Фашизм рождается в недрах капиталистической системы и не является просто результатом одной формы правления системы, например, неолиберальной политики, как утверждают оппортунисты и социал-демократы в Европе и в целом.  Это одна и та же болезнь капиталистической системы, и лечить ее нужно соответствующим образом. Фашизм  является формой власти монополий. Он защищает капиталистическую собственность на средства производства, эксплуатацию человека человеком. В частности, в условиях капиталистического кризиса, бедности, безработицы и деградации буржуазных правительственных партий, буржуазия довольно часто использует нацистские партии в качестве передовых форпостов для обслуживания своих интересов. Она использует деятельность нацистов и с помощью крайнего национализма и так называемого “солидаризма” заманивает в свои сети народные массы, безработных и разорившиеся мелкобуржуазные слои общества.

Вот почему КПГ, имея за спиной более чем вековой опыт борьбы и пожертвования собой ради дела народа и социализма, указывает на необходимость постоянного идейно-политического фронта против любой формы диктатуры капитала, в том числе нацистско-фашистской. Отмечает, что фашизм по своей сути никогда не был противником капитализма, а был его выражением. Подчеркивает актуальность слов великого немецкого поэта-коммуниста Бертольта Брехта, который писал: «Бороться против фашизма можно только как против капитализма, капитализма самого неприкрытого, в его наиболее наглой, жестокой и демагогической форме. Что же получится, если противник фашизма попытается сказать правду о нем, не затрагивая при этом капитализм, его порождающий?»

 Во-вторых: Первая мировая война, Вторая мировая война, войны, которые, велись после окончания Второй мировой войны, а также которые идут сегодня на Украине,  Ближнем Востоке, имеют одни и те же корни. Это капиталистические производственные отношения, капитализм на империалистической стадии. В этом контексте буржуазия использует в своих военных планах националистические и даже фашистские силы, например, на Украине мы видим сторонников  Бандеры и батальон «Азов», а в России Высшей политической школе, недавно созданной в крупном государственном университете российской столицы, присваивают имя фашистского философа Ивана Ильина. 

Как известно, долгие годы усилия СССР по созданию антигитлеровского фронта оставались тщетными. Но  как только наступил перелом во Второй мировой войне (после Сталинградской битвы), англо-американцы заключили  с ним антигитлеровский союз. Создание антигитлеровского альянса не изменило характер войны, она оставалась империалистической. И со стороны держав антигитлеровского альянса она была несправедливой.

Мы считаем, что война была справедливой только со стороны СССР, боровшегося за защиту рабочей, социалистической власти, и со стороны движений сопротивления, боровшихся против фашистской оккупации, за выживание и прогресс своего народа. 

Со стороны Великобритании, США, держав, несущих ответственность за зарождение и подъём фашизма в Германии, война была несправедливой, империалистической, потому что ее целью было сохранение и расширение той роли, которую они обеспечили себе в империалистической системе благодаря своей победе в Первой мировой войне. И со стороны фашистской Оси война была империалистической и несправедливой, поскольку ее целью было изменение соотношения сил, сложившегося после Первой мировой войны. Обе конкурирующие империалистические коалиции в равной степени соперничали за прибыль и свои геополитические интересы.

На совести обеих - тяжкие преступления против человечности. Так, фашистская Ось возглавляла массовые казни и чистки, а США и Англия бомбили Дрезден, без военной необходимости США применили ядерное оружие в Хиросиме и Нагасаки, чтобы предупредить СССР, стремясь навязать свой политический план в послевоенные годы.

Со стороны всех буржуазных держав, участвовавших во Второй мировой войне, эта война была несправедливой! Этот вывод приобретает особую значимость сегодня, когда, прикрываясь антифашизмом, различные буржуазные силы от российского правительства, заявляющего, что борется с украинским фашизмом, до немецкой социал-демократии, утверждающей, что борется с расистской, профашистской партией AFD, стремятся скрыть свои истинные грабительские цели в империалистической войне на Украине.

В-третьих: Сегодня на фоне новых глобальных конфликтов не обходится и без проведения необоснованных параллелей, вызывающих путаницу.

Так, одни стремятся представить нынешний Китай как аналог СССР времен Второй мировой войны, в то время как очевидно, что в Китае уже давно господствуют капиталистические отношения, и сегодня он конкурирует с США за первенство в мировой империалистической системе.

Другие воспроизводят ошибочное, на наш взгляд, деление буржуазных государств на «фашистские» и «демократические», появившееся после 7-го конгресса Коминтерна. Мы считаем, что 7-й конгресс Коминтерна абсолютным способом отделял «власть» финансового капитала от интересов промышленного капитала. Соответственно, он также абсолютизировал деление капиталистических государств на фашистские и демократические. В результате такого деления был идеологизирован союз рабочего и коммунистического движения с частью буржуазных сил и государств, ослабла классовая готовность перед лицом противостоящего класса.

Сегодня в рядах международного коммунистического движения отдельные партии относят к «фашистским» некоторые могущественные империалистические державы, такие как США и ЕС, которые якобы «экспортируют» фашизм в другие страны. Но после избрания Трампа в США и его тесных контактов с российским руководством сторонники этого ошибочного деления пребывают в определенной растерянности.

В действительности же деление государств международной империалистической системы на профашистские – воинствующие и другие, скрывает причину появления и укрепления фашистского течения, кроющуюся в самом монополистическом капитализме и внутри каждой страны. Более того, призывы к созданию внеклассовых «антифашистских фронтов», то есть союзов без социально-классовых критериев, в которые будут входить все «прогрессивные и честные люди», в конечном итоге наносят ущерб коммунистическому движению.

Как и различные «антифашистские форумы» и «антифашистские интернационалы», которые проводятся и создаются при поддержке буржуазных правительственных сил. Подобные подходы и призывы ведут коммунистическое движение и рабочий класс к разоружению, к отказу от его исторической миссии и формированию линии на «оздоровление» империализма путём очищения его от «фашистских сил». На деле, во имя противостояния фашизму, они встают на скользкий путь к сотрудничеству с оппортунистическими силами, с социал-демократией, с самой буржуазией или ее частями в каждой стране. Открывается путь к выбору империалиста, то есть в ходе регионального или масштабного военного конфликта рабочее движение будет призвано поддержать сторону конкретных империалистических сил под предлогом того, что другие являются «фашистскими». Тем самым классовое, рабочее, коммунистическое движение будет идти под чужим флагом.

В-четвертых: Проблемы идеологического и стратегического единства проявлялись на всем протяжении существования Коминтерна относительно характера революции, характера предстоящей войны после подъема фашизма в Германии и позиции к социал-демократии. Несмотря на проблемы, мешающие единству в  Коминтерне, и независимо от того, можно ли было его сохранить, роспуск Коминтерна в мае 1943 года лишил международное коммунистическое движение центра и возможности координированной выработки революционной стратегии для превращения борьбы против империалистической войны или иностранной оккупации в борьбу за власть в качестве единой задачи, касающейся каждой компартии в условиях своей страны. 

В-пятых: Коммунистические партии смогут использовать жизненно важное пространство, которое создают межбуржуазные и межимпериалистические противоречия, для развития своей деятельности только тогда, когда они ясно осознают общую антирабочую и антинародную идентичность всех буржуазных партий и империалистических союзов и не будут отвлекаться от цели революционного свержения капиталистической власти, сохраняя свою идеологическую, политическую и организационную самостоятельность. В противном случае они будут способствовать разделению рабочего класса и его союзников на соперничающие между собой буржуазные и империалистические лагеря.

Товарищи,

Завершая это краткое выступление, от имени КПГ я хочу подчеркнуть, что наша партия не отстранена от сегодняшних сложных реалий, от отрицательного соотношения сил в мире, от кризиса международного коммунистического движения. История учит нас, что у народов есть силы противостоять трудностям и неблагоприятному раскладу сил, и они могут выйти победителями! Об этом свидетельствует и исход войны, закончившейся победой 80 лет назад.

А тем, кто сегодня выбирает путь компромисса, интеграции в капиталистическую систему,  мы хотим  привести фразу «Из искры возгорится пламя», ставшую эпиграфом  газеты «Искра», основанной Лениным в 1900 году здесь, в Германии (в Мюнхене), где он находился в политической ссылке. Фраза была взята из стихотворения поэта-декабриста Александра Одоевского, написанного в ответ на послание Александра Пушкина.

Среди вихря контрреволюции, империалистических войн и капиталистических кризисов, мы, партии Европейского коммунистического действия, призваны сегодня сберечь эту революционную искру, ибо будущее человечества — не капитализм, а новый мир — социализм!

 

_________________

 

Einführungsrede von Dimitris Koutsoumbas, Generalsekretär des ZK der KKE auf dem Treffen der Europäischen Kommunistischen Aktion in Berlin zum Thema:

80 Jahre antifaschistischer Sieg: Schlussfolgerungen und seine Bedeutung

 

Liebe Genossinnen und Genossen,

vor genau 80 Jahren wehte in dieser Stadt, in Berlin, die rote Fahne, das Banner des ersten sozialistischen Staates, der Sowjetunion, die triumphierend am 1. Mai 1945 auf dem Reichstag gehisst wurde, um die vernichtende Niederlage der angeblich "unbesiegbaren Truppen des nazistischen deutschen Staates" zu feiern. Im Morgengrauen des 9. Mai 1945 kapitulierte Deutschland bedingungslos.

Die KKE gedenkt allen, die für die Zerschlagung des Faschismus und der imperialistischen Achse der Staaten, die ihn damals ausmachten, gekämpft und ihr Leben dafür geopfert haben. Wir würdigen den überwältigenden Beitrag der Union der Sozialistischen Sowjetrepubliken (UdSSR) und der Roten Armee, die die Hauptlast des Krieges trugen, sowie der kommunistischen Parteien in aller Welt die nationalen Befreiungskämpfe und die antiimperialistischen Kämpfe anführten. Wir verteidigen diesen Beitrag vor den unverhohlenen Fälschungsversuchen. Die KKE ist stolz darauf, der Initiator, der Organisator und die Lebensader des großartigen Widerstands unseres Volkes durch die Nationale Befreiungsfront EAM gewesen zu sein.

Der Sieg der Sowjetunion über Nazideutschland und seine Verbündeten wurde errungen dank:

• der Rolle der sowjetischen Arbeitermacht bei der Bildung und Organisation der Verteidigung der Sowjetunion;
• den Vorteilen, die die Vergesellschaftung der Produktionsmittel und die zentrale Planung der Wirtschaft mit sich brachten;
• der Vorreiterrolle der Volksmassen, mit der Arbeiterklasse als führender Kraft
• der Rolle der kommunistischen Partei als revolutionäre Avantgarde der Arbeiterklasse.

Aus all diesen Gründen ist dieser Sieg eine große historische Lehre für die Gegenwart und Zukunft der revolutionären Bewegung.

Es wäre unmöglich gewesen, die Sowjetunion zu retten, wenn sie nicht in den nur 20 Jahren seit dem Ende des Bürgerkriegs, der auf die Oktoberrevolution von 1917 folgte, einen beachtlichen Weg bei der bewusst planmäßigen gesellschaftsökonomischen und kulturellen Entwicklung sowie des sozialistischen Aufbaus nicht bereits zurückgelegt hätte.

Erben des sowjetischen Epos sind all jene, die für die Errichtung des Sozialismus-Kommunismus kämpfen. Dieses Epos gehört nicht den bürgerlichen Regierungen vom Typ Putin, den Pfeilern des heutigen russischen Monopolkapitalismus, die den 9. Mai vereinnahmen, um die Macht der Bourgeoisie ideologisch abzusichern, indem sie das Opfer von Millionen von Kommunistinnen und Kommunisten schänden und verschleiern, wer und warum die sowjetische Heldentat begangen hat.

Auf der anderen Seite versuchen die Bourgeoisien der Länder des euro-atlantischen Imperialismus, der NATO und der EU, die derzeit auf dem Territorium der Ukraine mit den russischen Kapitalisten um Bodenschätze, Energiequellen, Pipelines, fruchtbare Böden Marktanteile usw. streiten, die UdSSR mit dem heutigen bürgerlichen Russland gleichzusetzen, das ebenfalls auch ihr eigenes Werk ist. Indem sie sich auf den russischen Einmarsch in der Ukraine berufen, versuchen sie, den 9. Mai 1945 aus dem Gedächtnis zu löschen, seinen Inhalt zu verfälschen und die historische Wahrheit zu verdrehen. Ihre ausfällige Haltung in den letzten drei Kriegsjahren kann jedoch nicht darüber hinwegtäuschen, dass sie schon vor dem Krieg auf ausgetrampelten Pfaden wandelten, denn die Verunglimpfung der UdSSR, der Roten Armee und der Partisanenbewegungen war und ist seit Jahren Bestandteil ihrer antikommunistischen und antisozialistischen Propaganda. Sie versuchen so, die organische Beziehung zwischen der Ungeheuerlichkeit des Nazismus - Faschismus und Monopolkapitalismus und das große Verschulden aller bürgerlich - liberalen und sozialdemokratischen Parteien zu verschleiern. An erster Stelle dieser methodischen Schmutzkampagne steht das kapitalistische Bündnis der Länder Europas, die reaktionäre Europäische Union, die vor dem Krieg den 9. Mai als „Europatag“ benannt hat!

Liebe Genossinnen und Genossen,

die KKE studiert ihre Geschichte, die Geschichte der internationalen kommunistischen Bewegung. Sie zieht daraus notwendige und nützliche Schlussfolgerungen, auch über die Ursachen, Bedingungen und Resultate des Zweiten Imperialistischen Weltkriegs.

Ich möchte daher hier, bei dieser hochaktuellen Veranstaltung der Europäischen Kommunistischen Aktion, kurz auf einige Fragen eingehen, die nach Ansicht der KKE auch mit den laufenden ideologischen und politischen Aufgaben der kommunistischen Parteien zusammenhängen, unter den gegenwärtigen Bedingungen der sich verschärfenden innerimperialistischen Gegensätze und dem Bestreben der Bourgeoisie, die Völker ihren Vorhaben ideologisch unterzuordnen.

ERSTENS: Der Faschismus wird aus dem Innersten des kapitalistischen Systems geboren und ist nicht einfach das Ergebnis einer Form der Verwaltung des Systems, z.B. der neoliberalen Politik, wie es die opportunistischen und sozialdemokratischen Kräfte in Europa und im Allgemeinen behaupten. Er ist die ureigene „Krankheit“ des kapitalistischen Systems und so muss ihm als solche entgegengetreten werden. Der Faschismus selbst ist eine Form der Ausübung der Macht der Monopole. Er verteidigt das kapitalistische Eigentum an den Produktionsmitteln, die Ausbeutung des Menschen durch den Menschen. Vor allem unter den Bedingungen der kapitalistischen Krise, der Armut, der Arbeitslosigkeit und des Verschleißes der bürgerlichen parlamentarischen Parteien bedient sich die Bourgeoisie in vielfältiger Weise der Nazi-Parteien als Vorposten zur Durchsetzung ihrer Interessen. Sie nutzt das nazistisch-faschistische Handeln aus, die mit extremem Nationalismus und angeblicher „Solidarität“ Fangnetze für die Integration der Werktätigen, der Arbeitslosen und der ruinierten kleinbürgerlichen Schichten auswirft.

Deshalb zeigt die KKE mit ihrer mehr als hundertjährigen Kampfeserfahrung und Opfern für das Volk und den Sozialismus, die Notwendigkeit einer entschlossenen ideologisch-politischen Front gegen jede Form der Diktatur des Kapitals, wie die nazistisch-faschistische, auf. Sie zeigt auf, dass der Faschismus in Wirklichkeit nie ein Gegner des Kapitalismus war, sondern ein Ausdruck desselben. Sie unterstreicht die Bedeutung dessen, was der große deutsche kommunistische Denker Bertolt Brecht schrieb: "der Faschismus kann nur bekämpft werden als Kapitalismus, als nacktester, frechster, erdrückendster und betrügerischster Kapitalismus. Wie will nun jemand die Wahrheit über den Faschismus sagen, gegen den er ist, wenn er nichts gegen den Kapitalismus sagen will, der ihn hervorbringt?"

ZWEITENS: Der „Schoß“, aus dem der Erste Weltkrieg, der Zweite Weltkrieg und die Kriege, die in den Jahrzehnten zwischen dem Ende des Zweiten Weltkrieges und dem heutigen Tag in der Ukraine und im Nahen Osten geführt wurden, ist derselbe. Und dieser „Schoß" sind die kapitalistischen Produktionsverhältnisse, das kapitalistische System in seinem imperialistischen Stadium. In diesem Rahmen bedienen sich die Bourgeoisien in ihren Kriegsvorhaben auch heute noch nationalistischer und sogar faschistischer Kräfte. Das erleben wir mit den Bandera-Nostalgikern und dem Asow-Regiment in der Ukraine oder mit dem nach dem faschistischen Philosophen Iwan Iljin benannten "Politischen Ηοchschule" an einer großen staatlichen Universität in der russischen Hauptstadt.

Bekanntlich stießen die Versuche der UdSSR, eine Anti-Hitler-Front zu bilden, jahrelang auf taube Ohren. Erst an einem Wendepunkt des Zweiten Weltkriegs (nach der Schlacht von Stalingrad) schlossen die Angloamerikaner eine Anti-Hitler-Allianz mit der UdSSR ab. Die Tatsache, dass diese Allianz zustande kam, bedeutet nicht, dass sich der Charakter des Krieges, der weiterhin imperialistisch war, änderte. Er ist auch nicht für alle Kräfte der Anti-Hitler-Allianz ein „gerechter“ Krieg gewesen.

Wir sind der Meinung, dass der Zweite Weltkrieg nur auf Seiten der UdSSR gerecht war, die für die Verteidigung der sozialistischen Arbeitermacht kämpfte, und auf Seiten der Widerstandsbewegungen, die gegen die faschistische Besatzung für das Überleben und den Wohlstand ihrer Völker kämpften.

Für Großbritannien, die USA, die Kräfte, die selbst ein eigenes Verschulden an der Entstehung und Verbreitung des Faschismus in Deutschland tragen, war der Krieg ungerecht, imperialistisch, weil er darauf abzielte, die Rolle, die sie aufgrund ihres Sieges im Ersten Weltkrieg im imperialistischen System gesichert hatten, zu erhalten und auszubauen. Selbstverständlich war der Krieg auch für die andere Seite, für die faschistische Achse, imperialistisch und ungerecht, weil er darauf abzielte das nach dem Ersten Weltkrieg geschaffene Kräfteverhältnis zu kippen. Beide rivalisierenden imperialistischen Bündnisse konkurrierten gleichermaßen um die Sicherung ihrer Profite und geopolitischen Interessen. Beide haben sich schwerer Verbrechen gegen die Menschlichkeit schuldig gemacht. So war beispielsweise die faschistische Achse führend bei Massenhinrichtungen und Säuberungen, aber auch die USA und Großbritannien bombardierten Dresden und setzten Atomwaffen auf Hiroshima und Nagasaki ein, ohne militärische Notwendigkeit, nur um die UdSSR zu warnen, in dem Bestreben, der Nachkriegsentwicklung ihre eigenen politischen Konzepte aufzuzwingen.

Für alle bürgerlichen Kräfte, die am Zweiten Weltkrieg beteiligt waren, war dieser Krieg ungerecht! Diese Schlussfolgerung ist heute von besonderem Wert, da verschiedene bürgerliche Kräfte, von der russischen Regierung, die behauptet, den ukrainischen Faschismus zu bekämpfen, bis hin zur deutschen Sozialdemokratie, die behauptet, die rassistische, pro-faschistische AfD zu bekämpfen, unter den Deckmantel des „Antifaschismus“ versuchen, die wahren räuberischen Ziele der Konfliktparteien in dem in der Ukraine geführten imperialistischen Krieg zu verbergen.

DRITTENS: Heute, vor dem Hintergrund neuer globaler Konflikte, gibt es keinen Mangel an haltlosen Vergleichen, die Verwirrung stiften.

So versuchen einige, das heutige China als Pendant zur UdSSR während des Zweiten Weltkrieges darzustellen, während es offensichtlich ist, dass in China seit Jahren kapitalistische Verhältnisse herrschen und es gegenwärtig mit den USA um die Vormachtstellung im imperialistischen Weltsystem konkurriert.

Andere reproduzieren die - unserer Meinung nach - falsche Aufteilung der bürgerlichen Staaten in „faschistische“ und „demokratische“, wie sie nach dem 7. Kongress der Kommunistischen Internationale (KI) zutage trat. Wir sind zu der Einschätzung gekommen, dass der 7. Weltkongress der KI mit seinen Richtlinien die „Herrschaft“ des Finanzkapitals von den Interessen des Industriekapitals streng getrennt hat. Ebenso trennte er die kapitalistischen Staaten streng in faschistische und demokratische Staaten. Als Folge dieser Trennung wurde das Bündnis der Arbeiter- und kommunistischen Bewegung mit einem Teil der bürgerlichen Kräfte und Staaten ideologisiert und die Klassenbereitschaft gegenüber der gegnerischen Klasse geschwächt.

Heute schreiben manche in den Reihen der internationalen kommunistischen Bewegung die Bezeichnung „faschistisch“ einigen der stärksten imperialistischen Mächte zu, wie den USA und der EU, die den Faschismus in andere Länder „exportieren“. Nach der Wahl Trumps in den USA und seinen engen Kontakten mit der russischen Führung herrscht bei den Anhängern der Wiederherstellung dieser falschen Trennung natürlich eine gewisse Verwirrung.

Tatsächlich verschleiert die Aufteilung der Staaten des internationalen imperialistischen Systems in pro-faschistische-kriegsbefürwortende und nicht-faschistische die Ursache für die Entstehung und Stärkung der faschistischen Strömung, die im Monopolkapitalismus selbst und im Inneren jeden Landes liegt. Darüber hinaus sind die Aufrufe zur Bildung von „antifaschistischen Fronten“ in eine Richtung ohne gesellschaftliche und Klassenkriterien, mit allen „fortschrittlichen und ehrlichen Menschen“ letztlich schädlich für die kommunistische Bewegung. Wie die verschiedenen so genannten „Antifaschistischen Foren“ und „Antifaschistischen Internationalen“, die von den bürgerlichen Regierungskreisen unterstützt werden. Diese Haltung führt dazu, dass Teile der kommunistischen Bewegung und der Arbeiterklasse entkräftet werden, ihre historische Mission aufgeben und eine Linie der angeblichen „Sanierung“ des Imperialismus von den „faschistischen Kräften“ formulieren. In der Praxis wird im Namen des Kampfes gegen den Faschismus der abgleitende Weg der Kooperation mit dem Opportunismus, mit der Sozialdemokratie, mit der Bourgeoisie selbst oder mit Teilen der Bourgeoisie in jedem Land geebnet. Sie ebnet den Weg, sich auf die Seite des einen Imperialisten zu schlagen. Dadurch findet sich in einem regionalen oder allgemeinen Kriegskonflikt die Arbeiterbewegung auf der Seite bestimmter imperialistischer Mächte wieder, weil die anderen „faschistisch“ seien, und stellt so die Klassen-, Arbeiter- und kommunistische Bewegung „unter eine fremde Flagge“.

VIERTENS: Probleme der ideologischen und strategischen Einheit zeigten sich im gesamten Verlauf der KI hinsichtlich des Charakters der Revolution, des Charakters des kommenden Krieges nach dem Aufstieg des Faschismus in Deutschland und der Haltung zur Sozialdemokratie. Die Auflösung der KI (Mai 1943) hat trotz der Probleme, die sie mit ihrer Einheit hatte und der Frage, ob sie aufrechterhalten werden konnte, die internationale kommunistische Bewegung eines Zentrums beraubt. Damit wurde die Möglichkeit genommen, auf koordinierte Weise die revolutionäre Strategie für die Transformation des Kampfes gegen den imperialistischen Krieg und die ausländische Besatzung in einen Kampf um die Macht auszuarbeiten, als eine einheitliche Aufgabe jeder kommunistischen Partei unter den Bedingungen ihres eigenen Landes.

FÜNFTENS: Die kommunistischen Parteien können den Handlungsraum, der durch die innerbürgerlichen und innerimperialistischen Widersprüche geschaffen wird, nur dann für die Entfaltung ihrer Arbeit nutzen, wenn sie Klarheit über die gemeinsame, arbeiter- und volksfeindliche Identität der Gesamtheit der Teile der Bourgeoisie und der imperialistischen Bündnisse haben und nicht von dem Ziel des revolutionären Sturzes der kapitalistischen Macht abgelenkt werden. Dabei müssen sie ihre ideologische, politische und organisatorische Eigenständigkeit bewahren. Andernfalls reproduzieren und nähren sie die Spaltung der Arbeiterklasse und ihrer Verbündeten zugunsten der gegnerischen bürgerlichen und imperialistischen Lager.

Genossinnen und Genossen!

Zum Abschluss dieses kurzen Beitrags möchte ich im Namen der KKE betonen, dass unsere Partei die Augen vor den gegenwärtigen schwierigen Bedingungen, dem weltweiten negativen Kräfteverhältnis, der Krise der internationalen kommunistischen Bewegung nicht verschließt. Die Geschichte lehrt uns jedoch, dass die Völker die Kraft haben, sich den Schwierigkeiten und den negativen Kräfteverhältnissen zu stellen und daraus als Sieger hervorzugehen! Das hat der Ausgang des Krieges vor 80 Jahren gezeigt.

Und wenn wir denen, die heute den Weg des Kompromisses, der Integration in das System wählen, etwas sagen wollen, dann ist es das Motto, die Lenin für die Zeitung „Iskra“ wählte, die er gründete, als er 1900 hier in Deutschland (in München) im politischen Exil war: „Aus Funken wird die Flamme schlagen“, entnommen einem Gedicht des revolutionären Dekabristen Aleksandr Odojevskij an Aleksandr Pushkin.

Und es ist dieser revolutionäre Funke, den die Parteien der Europäischen Kommunistischen Aktion heute im Sturm der Konterrevolution, der imperialistischen Kriege und der kapitalistischen Krisen zu bewahren aufgerufen sind, denn die Zukunft der Menschheit ist nicht der Kapitalismus, sondern die neue Welt, der Sozialismus!

 

_________________

 

Discours introductif de Dimitris Koutsoumbas, Secrétaire Général du Comité Central du KKE, lors de la réunion de l'Action Communiste Européenne à Berlin sur le thème: «80 ans après la victoire antifasciste: Conclusions et importance» 

L'épopée soviétique a pour héritiers tous ceux qui luttent pour l'établissement du socialisme-communisme

 

Cher(e) s camarades,

Il y a exactement 80 ans, le 1er mai 1945, le drapeau rouge, symbole du premier État socialiste, l'Union soviétique,a été hissé triomphalement au Reichstag, ici à Berlin, marquant la défaite des prétendues «troupes invincibles de l'État nazi allemand». Le 9 mai 1945, à l'aube, l'Allemagne a capitulé sans condition.

Le KKE rend hommage à tous ceux et toutes celles qui ont lutté, au prix de leur vie, pour écraser le fascisme et l'axe impérialiste des États qui le composaient à cette époque.

Nous honorons et défendons l'énorme contribution de l'Union des républiques socialistes soviétiques (URSS) et de l'Armée rouge, qui ont assumé la majeure partie du poids de la guerre, ainsi que les partis communistes du monde entier qui ont mené les luttes de libération nationale et anti-impérialistes. Le KKE est fier d'avoir été l'inspirateur, l'organisateur et le sang vital de la grande résistance du Front de Libération Nationale (EAM) de notre peuple.

La victoire de l'Union soviétique contre l'Allemagne nazie et ses alliés a été remportée grâce:

• Au rôle du pouvoir ouvrier soviétique dans la création et l'organisation du bouclier défensif de l'Union soviétique.
• Aux avantages offerts par la socialisation des moyens de production et la planification centrale de l'économie.
• Au rôle prépondérant des masses populaires, avec la classe ouvrière comme force motrice.
• Au rôle du Parti communiste en tant qu'avant-garde révolutionnaire de la classe ouvrière.

Cette victoire constitue alors un enseignement historique précieux pour le présent et l'avenir du mouvement révolutionnaire.

Le sauvetage de l'Union soviétique aurait été impossible si, en seulement 20 ans après la fin de la guerre civile qui a suivi la révolution d’Octobre 1917, elle n'avait pas parcouru un long chemin vers un développement socio-économique et culturel consciemment planifié, celui de la construction socialiste.

L'épopée soviétique a pour héritiers tous ceux qui luttent pour l'établissement du socialisme-communisme. Elle n'appartient pas aux gouvernements bourgeois de type Poutine, piliers du capitalisme monopolistique russe actuel, qui instrumentalisent le 9 mai pour renforcer idéologiquement le pouvoir de la bourgeoisie, en détournant à leur profit le sacrifice de millions de communistes et en dissimulant qui a réalisé l'exploit soviétique et pourquoi.

          D'autre part, les bourgeoisies des pays de l'impérialisme euro-atlantique, de l'OTAN et de l'UE, qui s'affrontent aujourd'hui sur le territoire ukrainien avec les capitalistes russes pour les richesses minérales, l'énergie, les pipelines, les terres fertiles, les parts de marché, etc., tentent d'assimiler l'URSS à la Russie bourgeoise actuelle, qui est leur propre création. Ainsi, invoquant l'invasion russe en Ukraine, ils tentent d'effacer le 9 mai 1945 de la mémoire collective en déformant son contenu et en inversant la vérité historique. Cependant, leur paroxysme au cours des trois dernières années de la guerre ne peut occulter le fait qu'ils suivaient déjà cette voie bien avant la guerre, puisque la diffamation de l'URSS, de l'Armée rouge et des mouvements de résistance fait partie intégrante de leur propagande anticommuniste et antisocialiste depuis des années. Ils cherchent ainsi à dissimuler le lien organique qui existe entre le nazisme-fascisme monstrueux et le capitalisme monopolistique, ainsi que les grandes responsabilités des partis bourgeois – libéraux et sociaux-démocrates. L’Union capitaliste des pays européens, à savoir l'Union européenne réactionnaire, se trouve à la tête de cette campagne sale et méthodique, qui, avant la guerre, a rebaptisé le 9 mai «Journée de l'Europe»!

          Cher(e) s camarades,

Le KKE étudie son histoire, l'histoire du mouvement communiste internationalet en tire des conclusions nécessaires et utiles, notamment sur les causes, les conditions et les conséquences de la Seconde Guerre mondiale impérialiste.

Je voudrais doncaborder brièvement, lors de cet événement actuel de l'Action Communiste Européenne,certaines questions qui, selon le KKE, sont liées aux tâches idéologiques et politiques actuelles des partis communistes, dans le contexte actuel d'exacerbation des contradictions inter-impérialistes et de la volonté des classes bourgeoises de subjuguer idéologiquement les peuples à leurs plans.

PREMIÈREMENT: Le fascisme est engendré par le système capitaliste et ne constitue pas simplement le résultat d'une forme de gestion du système, comme la politique néolibérale par exemple, comme le prétendent les forces opportunistes et social-démocrates en Europe et ailleurs. C'est la «maladie» même du système capitaliste et doit être combattueen tant que telle. Le fascisme est une forme d'exercice du pouvoir des monopoles. Il défend la propriété capitaliste des moyens de production et l'exploitation de l'homme par l'homme. En particulier dans un contexte de crise capitaliste, de pauvreté, de chômage et d’usure des partis parlementaires bourgeois, la bourgeoisie utilise largement les partis nazis comme avant-postes au service de ses intérêts. Elle exploite l'action nazie-fasciste qui, avec son nationalisme extrême et sa prétendue«solidarité», jetteses filets pour coopter les forces populaires, les chômeurs et les couches petites-bourgeoises ruinées.

Le KKE, armé de plus d'un siècle d'expérience, de luttes et de sacrifices pour le peuple et le socialisme, souligne la nécessité d'un front idéologique et politique stable contre toute forme de dictature du capital, y compris la dictature nazie-fasciste. Le parti rappelle que le fascisme n'a jamais été un adversaire du capitalisme, mais son expression et souligne l'actualité des propos du grand intellectuel communiste allemand Bertolt Brecht, qui écrivait:«Le fascisme ne peut être combattu que comme la forme la plus éhontée, la plus impudente, la plus oppressive, la plus menteuse du capitalisme. Dès lors, comment dire la vérité sur le fascisme, dont on se déclare l’adversaire, si l’on ne veut rien dire contre le capitalisme, qui l’engendre?»

DEUXIÈMEMENT:Depuis la Première et la Seconde Guerre mondiales jusqu'aux guerres actuelles en Ukraine et au Moyen-Orient, en passant parles guerres qui ont éclaté dans les décennies qui ont suivi la fin de la Seconde Guerre mondiale, on retrouve la même «matrice»: Ce sont les rapports de production capitalistes, le système capitaliste à son stade impérialiste. Dans ce cadre, les bourgeoisies utilisent également des forces nationalistes et même fascistes dans leurs plans de guerre, comme on peut le voir avec les nostalgiques de Bandera et les bataillons Azov en Ukraine, ou avec l'«École politique supérieure» du philosophe fasciste Ivan Ilyin, établie dans une grande université publique de la capitale russe.

Comme on le sait depuis de nombreuses années, les efforts de l'URSS pour former un front anti-hitlérien ont été vains. Ce n'est donc qu'après le tournant de la Seconde Guerre mondiale (après la bataille de Stalingrad) que les Anglo-Américains ont conclu une coalition anti-hitlérienne avec l'URSS. Le fait que cette coalition ait été conclue ne signifie pas que la nature de la guerre ait changé, celle-ci restant impérialiste. Elle n'est pas non plus devenue juste pour l'ensemble des forces de la coalition anti-hitlérienne.

Nous estimons que la Seconde Guerre mondiale n'a été juste que du côté de l'URSS, qui luttait pour la défense du pouvoir ouvrier et socialiste, ainsi que du côté des mouvements de résistance qui luttaient contre l'occupation fasciste, pour la survie et la prospérité de leur peuple.

Pour la Grande-Bretagne et les États-Unis, puissances ayant une part de responsabilité dans la naissance et la prévalence du fascisme en Allemagne, la guerre était injuste et impérialiste, car elle visait à conserver et à renforcer le rôle que ces pays occupaient dans le système impérialiste grâce à leur victoire lors de la Première Guerre mondiale. D'autre part, pour l'Axe fasciste, la guerre était impérialiste et injuste parce qu'elle visait à renverser le rapport de forces qui avait été établi après la Première Guerre mondiale. Les deux alliances impérialistes rivales s'affrontaient toutes les deux pour sauvegarder leurs profits et leurs intérêts géopolitiques. Toutes deux sont coupables de crimes majeurs contre l'humanité. À titre d'exemple, l'Axe fasciste a ouvert la voie aux exécutions de masse et aux purges, mais les États-Unis et la Grande-Bretagne ont également bombardé Dresde et utilisé des armes nucléaires à Hiroshima et Nagasaki, sans nécessité militaire, mais pour mettre en garde l'URSS, et pour imposer leur propre plan politique sur les développements de l'après-guerre.

Pour toutes les puissances bourgeoises qui ont participé à la Seconde Guerre mondiale, cette guerre était injuste! Cette conclusion revêt une valeur particulière aujourd'hui, puisque diverses puissances bourgeoises, du gouvernement russe, qui proclame combattre le fascisme ukrainien, à la social-démocratie allemande, qui prétend combattre l'AFD raciste et pro-fasciste, Sous le couvert de l'«antifascisme», ils cherchent à dissimuler les véritables objectifs prédateurs des camps rivaux dans la guerre impérialiste qui se déroule en Ukraine.

TROISIÈMEMENT: Aujourd'hui, dans le contexte des nouveaux conflits mondiaux, les parallélismes infondés qui sèment la confusion ne manquent pas.

Ainsi, certains cherchent à présenter la Chine actuelle comme l'équivalent de l'URSS pendant la Seconde Guerre mondiale, alors qu'il est évident que les relations capitalistes dominent depuis des années en Chine et que ce pays est aujourd'hui en concurrence avec les États-Unis pour la suprématie dans le système impérialiste mondial.

D'autres reproduisent la distinction erronée –à notre avis– entre les États bourgeois«fascistes» et «démocratiques», apparue après le 7e congrès de l’Internationale Communiste. Nous avons estimé que le 7ème Congrès a absolument séparé le «pouvoir» du capital financier des intérêts du capital industriel. Ce Congrès a également établi une distinction absolue entre les États capitalistes fascistes et démocratiques.En conséquence de cette séparation, l'alliance du mouvement ouvrier et communiste avec une partie des puissances et des États bourgeois a été élevée en idéologie, et la préparation de classe contre la classe adverse a été affaiblie.

Aujourd'hui, dans les rangs du mouvement communiste international, certains qualifient de «fascistes» certaines des puissances impérialistes les plus puissantes, telles que les États-Unis et l'Union européenne, qui «exportent» le fascisme vers les autres pays. Bien sûr, après l'élection de Trump aux États-Unis et ses contacts étroits avec les dirigeants russes, les partisans de la restauration de cette division erronée sont quelque peu désorientés.

En réalité, la division des États du système impérialiste international en pro-fascistes -belligérantset anti-fascistes – anti-guerre obscurcit la cause de l’émergence et du renforcement du courant fasciste, qui réside dans le capitalisme monopolistique lui-même dans chaque pays. De plus, les appels à former des «fronts antifascistes» dans une direction sans classes, c'est-à-dire des alliances sans critères sociaux ni de classe, avec tous les «gensprogressistes et honnêtes», sont finalement préjudiciables au mouvement communiste. Tout comme les divers «forums antifascistes» et «Internationales antifascistes», soutenus par les forces gouvernementales bourgeoises. Cette attitude conduit des sections du mouvement communiste et de la classe ouvrière à désarmer, à renoncer à leur mission historique et à se rallier à une ligne prétendument «d'assainissement» de l'impérialisme contre les «forces fascistes». En pratique, la voie est ouverte au nom de la lutte contre le fascisme, à la collaboration avec l'opportunisme, la social-démocratie, la bourgeoisie elle-même ou des sections de celle-ci dans chaque pays, ainsi qu'à un soutien à un camp impérialiste plutôt qu'à un autre.Ainsi, lors d'un conflit armé régional ou généralisé, le mouvement ouvrier se retrouvera à soutenir certaines forces impérialistes au nom du fait que les autres sont «fascistes», plaçant ainsi le mouvement communiste, ouvrier et de classe «sous un faux drapeau».

QUATRIÈMEMENT:Des problèmes d'unité idéologique et stratégique sont apparus tout au long de l'existence de l’Internationale communiste concernant la nature de la révolution, la nature de la guerre à venir après la montée du fascisme en Allemagne et l'attitude à adopter envers la social-démocratie. Malgré les problèmes d'unité qu'elle connaissait et indépendamment de la question de savoir si elle pouvait être conservée, la dissolution de l’Internationale Communiste, en mai 1943, a privé le mouvement communiste international de son centre et de sa capacité à élaborer de manière coordonnée la stratégie révolutionnaire pour transformer la lutte contre la guerre impérialiste et l'occupation étrangère en une lutte pour le pouvoir, en tant que tâche uniforme incombant à chaque parti communiste dans les conditions de son propre pays.

CINQUIÈMEMENT: Les partis communistes peuvent exploiter l'espace vital créé par les contradictions inter-bourgeoises et inter-impérialistes pour développer leur action, à condition qu'ils soient pleinement conscients de l'identité commune, anti-ouvrière et antipopulaire de l'ensemble des sections bourgeoises et des alliances impérialistes, et qu'ils ne s'écartent pas de l'objectif du renversement révolutionnaire du pouvoir capitaliste. Ils doivent également conserver leur autonomie idéologique, politique et organisationnelle. Dans le cas contraire, ils contribuent à diviser la classe ouvrière et ses alliés au sein des camps bourgeois et impérialistes opposés.

Camarades,

Pour conclure cette brève intervention introductive au nom du KKE, je tiens à souligner que notre parti ne se soustrait pas aux conditions difficiles actuelles, au rapport de forces mondial défavorable et à la crise du mouvement communiste international. Cependant, l'histoire nous enseigne que les peuples ont la force de faire face aux difficultés et d'en sortir victorieux! L'issue du conflit armé il y a 80 ans en est la preuve.

Et si nous voulons adresser un message à ceux qui choisissent aujourd'hui la voie du compromis et de l'intégration au système, c'est l'épigraphe que Lénine avait choisie pour le journal «Iskra» qu'il avait fondé en 1900, alors qu'il était en exil politique à Munich: «De l'étincelle jaillira la flamme»,phrase tirée d'un poème du révolutionnaire décembriste Alexandre Odoïevski adresséà Alexandre Pouchkine.

C'est cette étincelle révolutionnaire, en pleine tempête de la contre-révolution, des guerres impérialistes et des crises capitalistes, que nous sommes appelés aujourd'hui à préserver, nous, les partis de l'Action Communiste Européenne, car l'avenir de l'humanité n'est pas le capitalisme, mais un monde nouveau: le socialisme!

 

________________________

                                                                                                             

Εισαγωγική ομιλία του Δημήτρη Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ  στην υβριδική Συνάντηση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης στο Βερολίνο με θέμα:

“80 χρόνια από την Αντιφασιστική Νίκη. Συμπεράσματα και η σημασία της”

 

Αγαπητοί σύντροφοι,

Πριν ακριβώς 80 χρόνια εδώ στην πόλη που βρισκόμαστε, στο Βερολίνο, ανέμιζε η Κόκκινη Σημαία, το λάβαρο του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, της Σοβιετικής Ένωσης, που είχε υψωθεί θριαμβευτικά στο Ράιχσταγκ την Πρωτομαγιά του 1945, σηματοδοτώντας την συντριβή των φερόμενων και ως «αήττητων στρατευμάτων του ναζιστικού γερμανικού κράτους». Ξημερώνοντας η 9η Μάη του 1945, η Γερμανία συνθηκολόγησε άνευ όρων. 

Το ΚΚΕ τιμά όσες και όσους πάλεψαν, δίνοντας και  τη ζωή τους για τη συντριβή του φασισμού και του Ιμπεριαλιστικού Άξονα κρατών που τον απάρτιζαν στην φάση εκείνη.

Τιμάμε και υπερασπιζόμαστε από την κατάφωρη διαστρέβλωση την τεράστια προσφορά της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) και του Κόκκινου Στρατού, που σήκωσαν το κύριο βάρος του πολέμου, καθώς και τα Κομμουνιστικά Κόμματα, όπου Γης, που ηγήθηκαν των εθνικοαπελευθερωτικών – αντιϊμπεριαλιστικών αγώνων. Το ΚΚΕ είναι περήφανο που υπήρξε ο εμπνευστής, ο οργανωτής και κύριος αιμοδότης της μεγάλης ΕΑΜικής Αντίστασης του λαού μας.

Η νίκη της Σοβιετικής Ένωσης κατά της ναζιστικής Γερμανίας και των συμμάχων της επιτεύχθηκε χάρη:

• Στο ρόλο της εργατικής σοβιετικής εξουσίας στη δημιουργία και στην οργάνωση της αμυντικής θωράκισης της Σοβιετικής Ένωσης.
• Στα πλεονεκτήματα που προσφέρουν η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας.
• Στον πρωταγωνιστικό ρόλο των λαϊκών μαζών, με ηγέτιδα δύναμη την εργατική τάξη.
• Στο ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος ως επαναστατικής εργατικής πρωτοπορίας.

Για όλα αυτά αποτελεί ένα τεράστιο ιστορικό δίδαγμα για το παρόν και το μέλλον του επαναστατικού κινήματος.

Θα ήταν αδύνατη η σωτηρία της Σοβιετικής Ένωσης, αν δεν είχε διανύσει, στα μόλις 20 χρόνια από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε την Οχτωβριανή Επανάσταση του 1917, μια τεράστια απόσταση στο δρόμο της συνειδητά σχεδιασμένης κοινωνικοοικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Η σοβιετική εποποιία έχει κληρονόμους όλους όσοι αγωνίζονται για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. Δεν ανήκει σε αστικές κυβερνήσεις τύπου Πούτιν, στυλοβάτες του σημερινού ρωσικού μονοπωλιακού καπιταλισμού, που καπηλεύονται την 9η Μάη για να θωρακίζουν ιδεολογικά την εξουσία της αστικής τάξης, βάζοντας στο λαθρεμπόριο ιδεών τη θυσία εκατομμυρίων κομμουνιστών και κομμουνιστριών και αποκρύπτοντας ποιοι και γιατί δημιούργησαν τον σοβιετικό άθλο.

Από την άλλη, εκείνες οι αστικές τάξεις των χωρών του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που σήμερα συγκρούονται στα εδάφη της Ουκρανίας με τους Ρώσους καπιταλιστές για τον ορυκτό πλούτο, την ενέργεια, τους αγωγούς, την εύφορη γη, τα μερίδια των αγορών κ.ά. επιχειρούν να ταυτίσουν την ΕΣΣΔ με την σημερινή αστική Ρωσία, η οποία είναι και δικό τους δημιούργημα. Ετσι, επικαλούμενες και την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, προσπαθούν να σβήσουν από τη μνήμη την 9η Μάη 1945, παραχαράσσουν το περιεχόμενό της, αντιστρέφουν την ιστορική αλήθεια. Ωστόσο, ο παροξυσμός τους τα τελευταία 3 χρόνια του πολέμου δεν μπορεί να κρύψει πως σε αυτές τις “ράγες” βάδιζαν και πριν από αυτόν, αφού η αμαύρωση της ΕΣΣΔ, του Κόκκινου Στρατού και των αντάρτικων κινημάτων αποτελούσαν και αποτελούν χρόνια τώρα, συστατικό της αντικομμουνιστικής - αντισοσιαλιστικής προπαγάνδας τους. Επιδιώκουν έτσι να κρύψουν την οργανική διασύνδεση που έχει το τερατούργημα του ναζισμού - φασισμού με τον μονοπωλιακό καπιταλισμό και τις μεγάλες ευθύνες όλων των αστικών – φιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών - κομμάτων. Στις πρώτες θέσεις αυτής της μεθοδευμένης βρώμικης εκστρατείας βρίσκεται η καπιταλιστική ένωση των χωρών της Ευρώπης, η αντιδραστική Ευρωπαϊκή Ένωση, που πριν τον πόλεμο προχώρησε στη ονομασία της 9ης Μάη σε «Μέρα της ΕΕ»!

Αγαπητοί σύντροφοι,

το ΚΚΕ μελετά την Ιστορία του, την Ιστορία του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος. Αντλεί αναγκαία και χρήσιμα συμπεράσματα από αυτήν, μεταξύ άλλων και για τις αιτίες, τις συνθήκες και τα αποτελέσματα του Β` Παγκόσμιου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου.

Θα ήθελα, λοιπόν, εδώ σε αυτήν την επίκαιρη εκδήλωση της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης, να σταθώ σύντομα σε ορισμένα ζητήματα, που, κατά την άποψη του ΚΚΕ, σχετίζονται και με τα τρέχοντα ιδεολογικά και πολιτικά καθήκοντα των Κομμουνιστικών Κομμάτων, στις σημερινές συνθήκες όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και την επιδίωξη των αστικών τάξεων να υποτάξουν ιδεολογικά τους λαούς στους σχεδιασμούς τους.

ΠΡΩΤΟΝ: Ο φασισμός γεννιέται στα σπλάχνα του καπιταλιστικού συστήματος και δεν είναι απλά ένα αποτέλεσμα μιας μορφής διαχείρισης του συστήματος, π.χ. της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, όπως ισχυρίζονται οι οπορτουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις στην Ευρώπη και γενικότερα. Είναι η ίδια «ασθένεια» του καπιταλιστικού συστήματος και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ο ίδιος ο φασισμός αποτελεί μορφή άσκησης της εξουσίας των μονοπωλίων. Υπερασπίζεται την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, φτώχειας, ανεργίας και φθοράς των αστικών κοινοβουλευτικών κομμάτων, η αστική τάξη αξιοποιεί πολλαπλά τα ναζιστικά κόμματα, ως προκεχωρημένα φυλάκια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Αξιοποιεί τη ναζιστική – φασιστική δράση που, με τον ακραίο εθνικισμό και τη δήθεν «αλληλεγγύη», ρίχνει δίχτυα ενσωμάτωσης λαϊκών δυνάμεων, ανέργων, κατεστραμμένων μικροαστικών στρωμάτων.

Γι’ αυτό και το ΚΚΕ με την πείρα ενός και πλέον αιώνα, αγώνων και θυσιών για το λαό και το σοσιαλισμό, αναδεικνύει την ανάγκη του σταθερού ιδεολογικού - πολιτικού μετώπου απέναντι σε οποιαδήποτε μορφή δικτατορίας του κεφαλαίου, όπως είναι και η ναζιστική – φασιστική. Αναδεικνύει πως ο φασισμός δεν ήταν στην ουσία ποτέ αντίπαλος του καπιταλισμού, αλλά έκφρασή του. Υπογραμμίζει την επικαιρότητα όσων είχε προβάλει ο μεγάλος Γερμανός κομμουνιστής διανοητής Μπέρτολτ Μπρεχτ, που έγραφε πως: «Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πώς, λοιπόν, τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δε θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί;»

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ίδια είναι η “μήτρα” του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, των πολέμων που έγιναν στις δεκαετίες που μεσολάβησαν μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έως και τις μέρες μας στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή. Κι αυτή η “μήτρα” είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το καπιταλιστικό σύστημα στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οι αστικές τάξεις αξιοποιούν ακόμη και σήμερα στους πολεμικούς σχεδιασμούς τους και εθνικιστικές, ακόμη και φασιστικές δυνάμεις, όπως βλέπουμε με τους νοσταλγούς του Μπαντέρα και τα Τάγματα του Αζόφ, στην Ουκρανία, ή με την “Ανώτατη Πολιτική Σχολή” του φασίστα φιλοσόφου, Ιβάν Ιλίν, σε μεγάλο κρατικό πανεπιστήμιο της ρωσικής πρωτεύουσας. 

Όπως είναι γνωστό για πολλά χρόνια οι προσπάθειες της ΕΣΣΔ να διαμορφωθεί ένας αντιχιτλερικό μέτωπο έπεφταν στο κενό. Έτσι, μόνον όταν σημειώθηκε στροφή στον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο (μετά τη μάχη του Στάλινγκραντ) οι Αγγλοαμερικανοί σύναψαν με την ΕΣΣΔ αντιχιτλερική συμμαχία. Το γεγονός πως έγινε κατορθωτή αυτή η συμμαχία δεν σημαίνει ότι άλλαξε ο χαρακτήρας του πολέμου, ο οποίος παρέμενε ιμπεριαλιστικός. Ούτε αυτός έγινε δίκαιος για όλες τις δυνάμεις της αντιχιτλερικής συμμαχίας.

Εκτιμούμε πως ο Β` Παγκόσμιος πόλεμος ήταν δίκαιος μόνο από την πλευρά της ΕΣΣΔ που αγωνιζόταν για την υπεράσπιση της εργατικής, της σοσιαλιστικής εξουσίας, καθώς και από την πλευρά των αντιστασιακών κινημάτων που μάχονταν κατά της φασιστικής Κατοχής, για την επιβίωση και την προκοπή του λαού τους.

Για τη Βρετανία, τις ΗΠΑ, τις δυνάμεις που έχουν τις δικές τους ευθύνες για τη γέννηση και επικράτηση του φασισμού στη Γερμανία, ο πόλεμος ήταν άδικος, ιμπεριαλιστικός, γιατί στόχευε στη διατήρηση και επέκταση του ρόλου που είχαν εξασφαλίσει στο ιμπεριαλιστικό σύστημα εξαιτίας της νίκης τους στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όπως, βέβαια και για την άλλη πλευρά, για το φασιστικό Άξονα, ο πόλεμος ήταν ιμπεριαλιστικός και άδικος γιατί στόχευε στην ανατροπή του συσχετισμού δυνάμεων που είχε διαμορφωθεί μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και οι δύο αντίπαλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες ανταγωνίζονταν εξίσου για την κατοχύρωση των κερδών και των γεωπολιτικών τους συμφερόντων. Και οι δύο βαρύνονται με μεγάλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ενδεικτικά, ο φασιστικός Άξονας πρωτοστάτησε στις μαζικές εκτελέσεις και εκκαθαρίσεις, αλλά και οι ΗΠΑ και η Αγγλία βομβάρδισαν τη Δρέσδη και χρησιμοποίησαν πυρηνικά όπλα στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, χωρίς να υπάρχει στρατιωτική αναγκαιότητα, μόνο και μόνο για να προειδοποιήσουν την ΕΣΣΔ, επιδιώκοντας να επιβάλλουν το δικό τους πολιτικό σχεδιασμό στις μεταπολεμικές εξελίξεις.

Για όλες τις αστικές δυνάμεις, που συμμετείχαν στον Β` ΠΠ, εκείνος ο πόλεμος ήταν άδικος! Κι αυτό το συμπέρασμα έχει σήμερα ιδιαίτερη αξία μιας και διάφορες αστικές δυνάμεις, από τη ρωσική κυβέρνηση, που διακηρύσσει ότι παλεύει τον ουκρανικό φασισμό, έως τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία που υποστηρίζει ότι μάχεται το ρατσιστικό, φιλοφασιστικό AFD, ντύνονται με την «προβιά» του «αντιφασισμού», επιδιώκοντας να κρύψουν τους πραγματικούς ληστρικούς σκοπούς των  αντιμαχόμενων πλευρών στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία.

 ΤΡΙΤΟΝ: Σήμερα, στο φόντο των νέων παγκόσμιων συγκρούσεων δεν λείπουν ανυπόστατοι παραλληλισμοί, που προκαλούν συγχύσεις.

Ετσι ορισμένοι επιδιώκουν να παρουσιάσουν τη σημερινή Κίνα ως ανάλογο της ΕΣΣΔ την περίοδο του Β` ΠΠ, κι ενώ είναι πασιφανές πως εδώ και χρόνια στην Κίνα έχουν κυριαρχήσει οι καπιταλιστικές σχέσεις και αυτή ανταγωνίζεται σήμερα με τις ΗΠΑ για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Κάποιοι άλλοι αναπαράγουν τον λαθεμένο – κατά την άποψή μας - διαχωρισμό των αστικών κρατών, που εμφανίστηκε μετά το 7ο συνέδριο της ΚΔ σε “φασιστικά” και “δημοκρατικά”.  Έχουμε εκτιμήσει ότι το 7ο Συνέδριο της ΚΔ με τις κατευθύνσεις του διαχώριζε απόλυτα την «εξουσία» του χρηματιστικού κεφαλαίου από τα συμφέροντα του βιομηχανικού κεφαλαίου. Αντίστοιχα, διαχώριζε απόλυτα και τα καπιταλιστικά κράτη σε φασιστικά και δημοκρατικά. Ως συνέπεια αυτού του διαχωρισμού ιδεολογικοποιήθηκε η συμμαχία του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος με τμήμα αστικών δυνάμεων και κρατών, αδυνάτισε η ταξική ετοιμότητα απέναντι στην αντίπαλη τάξη.

Σήμερα στις γραμμές του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος κάποιοι αποδίδουν το χαρακτηρισμό «φασιστικές» σε ορισμένες από τις ισχυρότερες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως είναι οι ΗΠΑ και η ΕΕ, που “εξάγουν” στις άλλες τον φασισμό. Βεβαίως, μετά την εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ και τις στενές επαφές του με τη ρωσική ηγεσία οι οπαδοί της αναπαλαίωσης αυτού του λαθεμένου διαχωρισμού βρίσκονται σε ορισμένη σύγχυση.  

Στην πραγματικότητα ο διαχωρισμός των κρατών του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος σε φιλοφασιστικά - φιλοπόλεμα και μη, συσκοτίζει την αιτία γέννησης και ισχυροποίησης του φασιστικού ρεύματος, που βρίσκεται στον ίδιο το μονοπωλιακό καπιταλισμό και στο εσωτερικό της κάθε χώρας. Επιπλέον, οι εκκλήσεις να διαμορφώσουμε «αντιφασιστικά μέτωπα» σε αταξική κατεύθυνση, δηλαδή σε συμμαχίες χωρίς κοινωνικο - ταξικά κριτήρια, με όλους τους «προοδευτικούς και τίμιους ανθρώπους» είναι τελικά επιζήμιες για το κομμουνιστικό κίνημα. Όπως και τα διάφορα αποκαλούμενα “αντιφασιστικά φόρουμ” και “αντιφασιστικές διεθνείς”, με τη στήριξη αστικών κυβερνητικών δυνάμεων. Η στάση αυτή οδηγεί τμήματα  του κομμουνιστικού κινήματος και της εργατικής τάξης σε αφοπλισμό, σε παραίτησή απο την ιστορική αποστολή τους και στη διαμόρφωση μιας γραμμής δήθεν «εξυγίανσης» του ιμπεριαλισμού από τις «φασιστικές δυνάμεις». Στην πράξη, στο όνομα της αντιμετώπισης του φασισμού, ανοίγει ο ολισθηρός δρόμος για συνεργασία με τον οπορτουνισμό, με τη σοσιαλδημοκρατία, με την ίδια την αστική τάξη ή τμήματά της σε κάθε χώρα. Ανοίγει ο δρόμος επιλογής ιμπεριαλιστή, δηλαδή σε μια περιφερειακή ή γενικευμένη πολεμική σύγκρουση το εργατικό κίνημα  να βρεθεί να στηρίζει συγκεκριμένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στο όνομα ότι οι άλλες είναι «φασιστικές» και να βάζει έτσι, «κάτω από ξένη σημαία» το ταξικό, εργατικό, κομμουνιστικό κίνημα.

ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Προβλήματα ιδεολογικής και στρατηγικής ενότητας εκδηλώθηκαν σε όλη την πορεία της ΚΔ σχετικά με το χαρακτήρα της επανάστασης, το χαρακτήρα του επερχόμενου πολέμου μετά την άνοδο του φασισμού στη Γερμανία και τη στάση απέναντι στη σοσιαλδημοκρατία. Η διάλυση της ΚΔ (Μάης 1943), παρά τα προβλήματα ενότητας που αυτή είχε και ανεξάρτητα αν αυτή μπορούσε να διατηρηθεί ή όχι, στέρησε από το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα το κέντρο και τη δυνατότητα συντονισμένα να επεξεργαστεί την επαναστατική στρατηγική για τη μετατροπή του αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ξένη κατοχή σε αγώνα για την εξουσία, ως ενιαίο καθήκον που αφορούσε το κάθε Κομμουνιστικό Κόμμα στις συνθήκες της δικής του χώρας.

ΠΕΜΠΤΟΝ: Τα Κομμουνιστικά Κόμματα μπορούν να εκμεταλλευτούν το ζωτικό χώρο που δημιουργούν οι ενδοαστικές και ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις για να αναπτύξουν τη δράση τους, μόνο όταν έχουν ξεκάθαρη την κοινή, αντεργατική-αντιλαϊκή ταυτότητα του συνόλου των αστικών μερίδων και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών και δεν αποσπώνται από το στόχο της επαναστατικής ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας. Διατηρώντας την ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια τους. Διαφορετικά, ανακυκλώνουν και ανατροφοδοτούν τη διαίρεση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στα αντίπαλα αστικά και ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα.

Σύντροφοι,

Ολοκληρώνοντας αυτή τη σύντομη εισαγωγική παρέμβαση, εκ μέρους του ΚΚΕ, θέλω να τονίσω πως το Κόμμα μας δεν αφαιρείται από τις σημερινές δύσκολες συνθήκες, τον παγκόσμιο αρνητικό συσχετισμό δύναμης, την κρίση στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Η Ιστορία, όμως, μας διδάσκει πως οι λαοί έχουν τη δύναμη να αναμετρηθούν με τις δυσκολίες και τους αρνητικούς συσχετισμούς και να βγούνε νικητές! Αυτό έδειξε και η έκβαση της πολεμικής σύγκρουσης πριν 80 χρόνια.

Κι αν κάτι θέλουμε να πούμε, σε όσους σήμερα διαλέγουν το δρόμο του συμβιβασμού, της ενσωμάτωσης στο σύστημα, είναι η επιγραφή, που ο Λένιν είχε διαλέξει να βάλει στην εφημερίδα “Ισκρα”, την οποία ίδρυσε όταν βρίσκονταν σε πολιτική εξορία εδώ στη Γερμανία (στο Μόναχο) στα 1900: “Από τη σπίθα θα ανάψει η φλόγα”, που είχε παρθεί από ποίημα του επαναστάτη Δεκεμβριστή Αλεξάντρ Οντογέφσκι στον Αλεξάντρ Πούσκιν.

Κι αυτήν, την επαναστατική σπίθα, μέσα στη θύελλα της αντεπανάστασης, των ιμπεριαλιστικών πολέμων και καπιταλιστικών κρίσεων, καλούμαστε σήμερα να διαφυλάξουμε τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Δράσης, γιατί το μέλλον της ανθρωπότητας δεν είναι ο καπιταλισμός, αλλά ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός!